نافله ظهر هشت رکعت است که پیش از نماز ظهر و به صورت چهار نماز دو رکعتی خوانده می شود.

وقت نافله ظهر از اول ظهر است تا هنگامی که سایه شاخص به دو قدم برسد.

علامه مجلسی تحقیق دقیقی انجام داده و مدّت نافله ی ظهر را در طول سال به دست آورده که ما فشرده ی آن را به طور ساده در زیر می آوریم:
وقت نافله ظهر در اول هر برج به قرار زیر است:

 
اول فروردین: از ظهر شرعی تا 2 ساعت
اول اردیبهشت: از ظهر شرعی تا 2 ساعت و 2 دقیقه
اول خرداد: از ظهر شرعی تا 1 ساعت و 46 دقیقه
اول تیر: از ظهر شرعی تا 1 ساعت و 10 دقیقه
اول مرداد: از ظهر شرعی تا 1 ساعت و 46 دقیقه
اول شهریور: از ظهر شرعی تا 2 ساعت و 2 دقیقه
اول مهر: از ظهر شرعی تا 2 ساعت
اول آبان: از ظهر شرعی تا 2 ساعت
اول آذر: از ظهر شرعی تا 1 ساعت و 40 دقیقه
اول دی: از ظهر شرعی تا 1 ساعت و 28 دقیقه
اول بهمن: از ظهر شرعی تا 1 ساعت و 40 دقیقه
اول اسفند: از ظهر شرعی تا 2 ساعت

هنگامی که سایه ی شاخص به دو قدم رسید وقت نافله تمام شده است. اگر کسی تا آن وقت نافله ی ظهر را نخوانده، بهتر است که اول نماز ظهر را بخواند، سپس نافله ها را قضا کند. و اگر مشغول نافله شده، آن را در دو رکعت تمام کند، و فریضه را به جا آورد و بقیه ی نافله را بعداً قضا کند.

منابع: بحار الأنوار، 82/372 و 87/71

ما هر وقت گرفتار می شویم می گوییم خدا. استاد ما 62 سال پیش این شعر را می خواند:

ما هر وقت با خدا کار داریم، می گوییم خدا. چقدر خوب است که وقتی هم که کار نداریم، بگوییم خدا.

( برگرفته از کتاب: مجموعه سلوک ابرار 2 - طریق وصل ؛ مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی )

از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سؤال شد: « کسی که فقیر است اما بر فقر خود صبر می کند، جزای این شخص چیست؟ یعنی درباره فقر خود به کسی چیزی نمی گوید و با نان خالی خود را سیر می کند، جزای این شخص چیست؟ »

حضرت فرمودند: « در بهشت ساختمانی است از یاقوت سرخ که اهل بهشت همه آن را نگاه می کنند، همانطور که ما ستاره های درخشان را نگاه می کنیم. در این ساختمان کسی داخل نمی شود مگر پیغمبر فقیر یا شهید فقیر یا مؤمن فقیر. »

کسانی که وضع مالی خوبی ندارند، خوشحال باشند و ناراحت نباشند و صبر و تحمل کنند که صبر کردن بر فقر سبب آمرزش است.

( برگرفته از کتاب: مجموعه سلوک ابرار 2 - طریق وصل ؛ مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی )

کسی که اگر مصیبتی بر او وارد شد ناراحت نمی شود و می گوید: « إنّا لله و إنّا إلیه راجعون » خدا اجر بیشتری به او می دهد. خبر می دهند که اولاد یا همسر یا یکی از بستگانت از دنیا رفته است. فزع نمی کند، جزع نمی کند، می گوید: « إنّا لله و إنّا إلیه راجعون».

می داند مصلحت در این بوده است. ما که عقلمان نمی رسد. هر پیشامدی که از طرف خداوند می شود، یک صلاح و مصلحتی است. خودمان هم نمی دانیم که صلاح است.

پسر مرحوم حاج شیخ علی اکبر برهان از دنیا رفت. آقای برهان برای این پسر خیلی ناراحت بودند. یک شب خواب می بیند که این پسر بزرگ شده و نا اهل شده و همه ی مردم می گویند: « این هم پسر آقا! » آبروی ایشان را برده است. از خواب بیدار می شوند و متوجه می شوند خواب دیده اند. خوشحال می شوند و متوجه می شوند که اگر این پسر می ماند، نا اهل می شد و آبرویشان را می برد. صلاح در این بوده که این پسر بمیرد.

ما در این مسائل عقلمان نمی رسد. پس اگر پیشامدی برای آدم اتفاق افتاد، نباید اعصابش را ناراحت کند، باید چه بگوید؟ بگوید: « إنّا لله و إنّا إلیه راجعون ».

( برگرفته از کتاب: مجموعه سلوک ابرار 2 - طریق وصل ؛ مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی )

خداوند تبارک و تعالی فرمود: اگر بنده بداند من خدای او هستم و هر چه صلاح اوست به او می دهم، در دلش از من ناراضی نمی شود.

در حدیث است که « أنتم کالمرضی و ربّ العالمین کالطّبیب. » ما همه مانند مریض هستیم و خدا مانند طبیب.

ساعت ده صبح دکتر به همراه مأمور آشپزخانه وارد اتاق بیماران می شود. ده تخت هم داخل اتاق است، دکتر می گوید: « به این چلوکباب بدهید با کره، به تخت کناری غذا ندهید، به او سوپ بدهید، به این شیر بدهید، به او کته ی بی نمک بدهید، به این آش بدهید، دیگری نان و کباب. » مریض ها همه یک جور به دکتر نگاه می کنند. حتی به کسی هم که می گوید غذا ندهید، او می فهمد که امروز عمل جراحی دارد و نباید غذا بخورد، چون می فهمد و می شناسد که دکتر خیرش را می خواهد، اعتراضی نمی کند.

حالا اگر بلند شود و بگوید که چرا به آن مریض چلوکباب بدهند و به من ندهند، دکتر می فهمد که این شخص روانی است. ما هم اگر به خدا بگوییم خدایا چرا به فلانی خانه ی دو هزار متری دادی و به من ندادی، ما هم روانی هستیم. ما هم قضا و قدر الهی را نشناختیم و نفهمیدیم. باید بفهمیم همانطور که مریض می فهمد و به دکتر اعتراض نمی کند، ما هم به خدا نباید اعتراض کنیم و هر چه به ما می دهد راضی باشیم.

( برگرفته از کتاب: مجموعه سلوک ابرار 2 - طریق وصل ؛ مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی )

مرحوم حاج آقا منیر الدّین اصفهانی می فرمودند که در خبر وارد شده است:

کسی که این صلوات را بعد از آب خوردن بخواند، ثواب ثقلین ( ثواب عبادت جن و انس ) در نامه عمل او نوشته می شود و آن صلوات این است:

" اللّهُمَّ صَلِّ علی الحسین "
" اللّهُمَّ صَلِّ علی علِیِّ بن الحسین "
" اللّهُمَّ صَلِّ علی أولاد الحسین "
" اللّهُمَّ صَلِّ علی أصحاب الحسین "
" اللّهُمَّ صَلِّ علی أنصار الحسین "
" اللّهُمَّ العَن مَن شَرَکَ فی دَمِ الحُسَین. "

" شیخ صدوق ؛ عیون الأخبار الرضا علیه السلام "
( برگرفته از کتاب: چهل طلوع ؛ سید حسین رضوی حائری )

از امام رضا علیه السلام روایت شده است: گفتن روزی 80 مرتبه ذکر مبارک " یا لطیف " برای رسیدن به حاجات دنیوی و اخروی مفید است.

" مرحوم تویسرکانی ؛ لئالی الأخبار "
( برگرفته از کتاب: چهل طلوع ؛ سید حسین رضوی حائری )

خواندن این دعا برای تسهیل امور و رفع مشکلات و وسعت رزق و ثروتمند شدن بسیار مجرّب است:

" اللّهمَّ یا سَبِّب مَن لاسَبَبَ لَهُ ، یا سَبِّب کُلِّ ذی سَبَب ، یا مُسَبِّبَ الأسباب مِن غَیرِ سَبَب ، صلِّ علی محمَّدٍ و آل و أغنِنی بِحَلالِکَ عَن حَرامِکَ و بِفَضلِکَ عَمَّن سِواک یا حَیُّ یا قَیّوم. "

( مهج الدعوات : سید بن طاووس رحمة الله علیه )

برگرفته از کتاب: چهل طلوع ؛ سید حسین رضوی حائری

تسبیح حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: 34 مرتبه " الله اکبر "، 33 مرتبه " الحمدلله " و 33 مرتبه " سبحان الله " می باشد. (1)
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
" تسبیح حضرت فاطمه (س) بعد از هر نمازی از هزار رکعت نماز در روز، نزد من محبوب تر است. " (2)
و همچنین فرمودند:
" ما بچه های خود را به تسبیح حضرت فاطمه (س) امر می کنیم چنانکه به اصل نماز امر می کنیم. " (3)
تأکید فراوان شده که تسبیح حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بعد از نماز بدون تکلّم و بدون جابجا کردن پاها انجام شود. (4)
و اگر با تسبیحی که از تربت امام حسین علیه السلام است انجام دهد، برای هر دانه اش ثواب چهل حسنه نوشته می شود. (5)

(1)    بحار: 85/334 --- مشکات الأنوار: 278
(2)    بحار: 85/332 --- ثواب الأعمال: 149
(3)    بحار: 85/328 --- أمالی شیخ صدوق: 345
(4)    بحار: 85/332 --- فلاح السائل: 165
(5)    بحار: 101/132 --- تهدیب الأحکام: 6/75

گاهی اوقات بنشینید و فکر کنید و در مورد آیه های خدا تفکر کنید تا بیشتر خدا را بشناسید.

روایت دارد که یک ساعت فکر کردن ثواب شصت سال عبادت دارد.

فکر کن و ببین که این دنیا را چه کسی خلق کرده، این پشه را چه کسی خلق کرده است؟ هر چیزی که فیل دارد، پشه هم دارد. فیل خرطوم دارد، پشه هم دارد. چهار دست و پا دارد، پشه هم دارد. کبد و معده و روده دارد، پشه هم دارد. تازه پشه دو بال هم بیشتر از فیل دارد. یکی از راه های شناختن خدا این راه ها است. گاهی بنشینید و با خود درباره ی این مطالب فکر کنید.

( برگرفته از کتاب: مجموعه سلوک ابرار 2 - طریق وصل ؛ مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی )