بطری وقتی پر است و میخواهی خالی اش کنی، خمش میکنی؛ دل آدم هم همینطور است، گاهی وقت ها پر می شود از غم، از غصه؛

قرآن می گوید: هر گاه دلت پر شد از غم و غصه ها، خم شو و به خاک بیافت.

و کُن مِنَ السّاجدین ... سجده کن، ذکر خدا بگو، این موجب می شود تو خالی شوی، تخلیه شوی، سبک شوی، این نسخه ای است که خداوند برای پیامبرش پیچیده: وَ لَقَد نَعلَم... ما قطعاً میدانیم اطلاع داریم دلت می گیرد. فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّک و کُن مِنَ السّاجدین...
سر به سجده بگذار و خدا را تسبیح کن...

(شیخ رجب علی خیاط)

علامت سکون، صدا ندارد و هر گاه روی حرفی قرار گیرد، آن حرف ساکن می شود.

حرف ساکن به کمک حرف متحرّک ماقبل خود خوانده می شود.

اکنون حروف ساکن در تصویر زیر را، به کمک حروف متحرّک ماقبل آن بخوانید.

تمرین: کلمات زیر را بخوانید.

صداهای کشیده

الف مدّی یا فتحه کشیده:

به صورت فتحه کشیده، یعنی با دو ضرب خوانده می شود.

تمرین:

کلمات زیر با بخوانید.

یاء مدّی یا کسره کشیده:

به صورت کسره کشیده یعنی با دو ضرب خوانده می شود.

تمرین:

کلمات زیر را بخوانید.

واو مدّی یا ضمّه کشیده:

به صورت ضمّه کشیده یعنی با دو ضرب خوانده می شود.

تمرین:

کلمات زیر را بخوانید.

تمرین جلسه سوم:

کلمات زیر را بخوانید.

جلسه دوم: حرکات کوتاه

صداهای کوتاه شامل سه صدای فتحه، کسره و ضمّه است.

فتحه:

علامت فتحه، بالای حرف قرار می گیرد، و به همراه حرف با یک ضرب خوانده می شود.

در زبان فارسی به فتحه، « زَبَر » می گویند.

به حرفی که علامت ــَـ دارد، مفتوح می گویند.

اکنون حروف الفبا را با علامت فتحه بخوانید:

تمرین:

متن زیر را بخوانید و تکرار کنید.

کسره:

علامت کسره زیر حرف قرار می گیرد، و به همراه حرف با یک ضرب خوانده می شود.

به حرفی که علامت ــِـ دارد، مکسور می گویند.

در زبان فارسی به کسره ، « زیر » می گویند.

نکته: صدای کسره ــِـ در فارسی ( ئِه )، و در زبان عربی ( ئِی ) می باشد. پس به جای تلفظ حروف به صورت اِ بـِ تـِ ثـِ .... آنها را إی بی تی ثی .... بخوانید.

اکنون حروف الفبا را با علامت کسره بخوانید:

تمرین:

متن زیر را بخوانید و تکرار کنید.

ضمّه :

علامت ضمّه بالای حرف قرار می گیرد، و به همراه حرف و با یک ضرب خوانده می شود.

به حرفی که ضمّه دارد، مضموم می گویند.

در زبان فارسی به ضمّه «پیش» می گویند.

نکته: صدای ضمّه ــُـ در زبان فارسی، ( اُ ) می باشد و در زبان عربی ( او ) می باشید. پس به جای تلفّظ حروف به صورت اُ بـُ تـُ ثـُ ... آنها را او - بو - تو - ثو ... بخوانید.

اکنون حروف الفبا را با علامت کسره بخوانید:

تمرین:

متن زیر را بخوانید و تکرار کنید.

تمرین درس حرکات کوتاه:

کلمات زیر را بخوانید و تکرار کنید.

"پایان جلسه ی دوم"

جلسه اول:

قرآن کریم به زبان عربی می باشد، لذا برای خواندن آن باید با الفبای زبان عربی آشنا باشیم.

حروف الفبای عربی:

همانطور که می دانید تعداد حروف الفبای فارسی 32 حرف است؛ ولی تعداد حروف الفبای عربی 28 حرف است. زیرا چهار حرف ( پ - چ - ژ - گ ) در زبان عربی وجود ندارد.

به حروف الفبای عربی که در شکل زیر نمایش داده شده دقّت کنید:

هر یک از این حروف الفبا دارای یک اسم است که لازم است شما آن را بدانید زیرا در روخوانی حروف مقطّعه در قرآن کریم، دانستن اسم این حروف به شما کمک می کند که قرائت صحیحی داشته باشید.

اسامی حروف الفباء :

ا     -->  الف        ،  ب    -->  باء        ،   ت    -->  تاء

ث    -->  ثاء         ،  ج     --> جیم       ،   ح    -->  حاء

خ     -->  خاء        ،  د     --> دال        ،   ذ    -->  ذال

ر     -->  راء         ،  ز     --> زاء          ،   س -->  سین

ش  -->  شین      ،  ص  --> صاد        ،   ض  -->  ضاد

ط    -->  طاء        ،  ظ    --> ظاء         ،   ع    -->  عین

غ    -->  غین       ،   ف   --> فاء          ،   ق   -->  قاف

ک   -->  کاف       ،   ل    --> لام          ،   م   -->  میم

ن   -->  نون        ،   و     --> واو          ،   ه   -->  هاء

ی  -->  یاء

نکته:

1. اسامی حروفی مانند : ب، ت، ث،... باء تاء ثاء .... نوشته می شود ولی همزه ی آخر آنها در قرائت خوانده نمی شود و می خوانیم با تا ثا ...

2. شکل نوشتاری دو حرف « ت » و «  ک » در زبان عربی با زبان فارسی متفاوت است.

حرف « ت » در زبان عربی، علاوه بر شکل « ت تـ »، به صورت « ة » و « ـة » نیز نوشته می شود.

همچنین حرف « ک » در زبان عربی، به شکل « لــ » و « ک » نیز نوشته می شود.

3. حرف « ا » در برخی موارد، به  این شکل « ء » نیز نوشته می شود که همزه نامیده می شود. در واقع ( ا = ء )

به نام خدا

سلام

هر چند آموزش قرآن کریم به صورت مجازی دشوار است، ولی سعی می کنم در این وبلاگ حدّ توانم به آموزش روخوانی قرآن کریم و ذکر نکات مهم در این زمینه بپردازم. انشاء الله این مطالب زمینه ای برای حضور قرآن دوستان به کلاس های حضوری و تمرین در محضر استاد مجرّب شود. انشاء الله دعای خیر شما شامل حال ما نیز بشود.

انشاء الله این پست ویرایش و مطالبی درباره ی اهمیت آموزش قرآن کریم در آن قرار خواهم داد.

ای جوان ها اوقات را معتنم بشمارید.

باز آن روایت را بخوانم که وقتی از معنای زهد سؤال شد، حضرت فرمود: زهد در دنیا، دوری جستن از حرام خداست. «تنکب حرامها» (1)

من جوانم، غرائزم در حدّ کمال شعله ور شده، امّا به خاطر فرمان پروردگار، از حرام صرف نظر می کنم.

به به! به به! آن وقت بر صفحه ی قلب چنین کسی حکمت نازل می شود و حضرت فرمود: به او نزدیک شوید و از کلمات حکمت آمیز او استفاده کنید.

اگر شما از امیال نفسانی تان صرف نظر کردید، باید در حضور شما بنشینیم و از شما آقایان و جوان ها حکمت بشنویم.

----------------------------------------

(1) معالی الاخبار، للشیخ الصدوق، ص251

برگرفته از کتاب: ز مُلک تا مَلکوت (دفتر سوم) - متن سخنان اخلاقی مرحوم آیت الله حق شناس تهرانی

در رویکرد کلى و کلان، مى‏توان نشانه ‏ها و علایم ظهور امام زمان(عج) را به انواع مختلف تقسیم کرد:

- نشانه‏ هاى عام و خاص

- نشانه‏هاى حتمى و غیر حتمى 

-علایم با فاصله و بى‏فاصله 

-علایم زمینى و آسمانى

 نشانه‏ هاى عام و خاص

1 . نشانه‏ هاى عام:

آن دسته از نشانه‏ها و علایمى که شاخصه‏هاى کلى و عمومى دارند یعنى در قالب پدیده خاص، در برهه خاص و در افراد خاصى متصف نشده‏اند، «علایم عمومى‏» نامیده مى‏شوند.

نظیر احادیث و روایاتى که از احوال و اوضاع مردمان آخر زمان خبر مى‏دهند و از انحرافات و کج رویهایى که در آن دوره رخ مى‏دهد سخن به میان آورده‏اند که در واقع، نوعى بیان علایم و نشانه‏هاى ظهور امام زمان ست، اما در قالب و معیار کلى و عمومى. 

2.نشانه ‏هاى خاص:

بعضى از نشانه‏ها و علایم ظهور، به صورت خاص و با شاخصه اى ویژه در افراد متعین، تبلور مى‏یابد; مثلا در روایات بسیارى ذکر شده است، که ظهور امام زمان در سال فرد و در روز فرد تحقق پیدا خواهد کرد .

ظهور و خروج افرادى به نام «دجال‏» و «سفیانى‏» که مظهر ضلالت و گمراهى و نیز قیام افرادى مثل یمانى و سید خراسانى که سنبل هدایت هستند جزء علایم خاص شمرده مى‏شود و در احادیث، با اسم و رسم و با ویژگیهاى مخصوصشان وارد شده است .

در روایات فوق نشانه‏ها و علایم خاصى براى ظهور امام زمان علیه السلام تعیین شده است.

نشانه‏هاى حتمى و غیر حتمى 

1- نشانه‏هاى حتمى

علایم و نشانه‏هایى که به طور قطع قبل از ظهور حضرت، رخ خواهند داد و در واقع، هیچ گونه قید و شرطى در ایجاد آنها لحاظ نشده است علایم حتمى نامیده مى‏شوند و شاید بتوان گفت که ادعاى ظهور قبل از تحقق آنها کذب و دروغ است .

امام سجاد علیه السلام فرمود: «ان امرالقائم حتم من الله وامر السفیانى حتم من الله ولایکون قائم الا بسفیانى (1) ; ظهور قائم، از ناحیه خداوند، قطعى و خروج سفیانى نیز، از جانب خداوند قطعى است و قائمى جز با سفیانى وجود ندارد .»

امام صادق علیه السلام فرمود: « [قیام] یمانى از نشانه‏هاى حتمى است .»

فضل بن شاذان از ابى حمزه ثمالى نقل مى‏کند: به امام باقر علیه السلام عرض کردم: آیا خروج سفیانى حتمى است؟ فرمودند آرى، صیحه آسمانى نیز از علایم حتمى است و طلوع خورشید از مغرب حتمى است . اختلاف بین بنى عباس در رابطه با حکومت، حتمى است . کشته شدن نفس زکیه حتمى است، قیام قائم آل محمد صلى الله علیه و آله حتمى است، ...»(2)

2- نشانه‏هاى غیر حتمى

بعضى از نشانه‏هاى ظهور قبل از ظهور، بطور مشروط رخ مى‏دهند; یعنى اگر مقتضى آنها موجود و موانع مفقود باشد، تحققشان حتمى خواهد بود .

در میان نشانه‏ها و علایم، آنچه حتمى شمرده شده، جزء محتومیات هستند و غیر از آنها که گروه بسیارى از علایم را تشکیل مى‏دهند جزء علایم غیر حتمى شمرده مى‏شوند .

علایم با فاصله و بى‏فاصله

1. نشانه‏ هاى نزدیک به وقت ظهور:

در بعضى از روایات، تصریح شده که بعضى از علایم در سال ظهور امام زمان (عج)، رخ مى‏دهند; یعنى قبل از ظهور و در آستانه قیام حضرت مهدى (عج)، این نشانه‏ها یکى پس از دیگرى پدیدار شده، به ظهور امام زمان منتهى مى‏شود .

امام صادق (ع) فرمود: «خروج الثلاثة، الخراسانى والسفیانى والیمانى فى سنة واحدة فى شهر واحد، فى یوم واحد ولیس فیها رایة باهدى من رایة الیمانى یهدى الى الحق; (3)

خروج سه کس: قیام خراسانى و سفیانى و یمانى، در یک سال و در یک ماه و یک روز خواهد بود و در این میان، هیچ پرچمى به اندازه پرچم یمانى، به حق و هدایت دعوت نمى‏کند .»

امام باقر(ع) فرمود: «لیس بین قیام القائم وقتل النفس الزکیة اکثر من خمس عشر لیلة (4) ; بین ظهور مهدى علیه السلام و کشته شدن نفس زکیه، بیش از پانزده شب فاصله نیست .»

2. علایمى که با ظهور، فاصله زمانى دارد:

بعضى از نشانه ‏ها و علایم در بستر تاریخ با فاصله بسیارى با وقت ظهور تحقق مى‏یابد; حتى بعضى از آنها قبل از تولد امام زمان رخ مى‏نمایند و بعضى بعد از تولد و قبل از ظهور با فاصله زیاد، تحقق پیدا کرده و خواهند کرد. چنان که شمارى از آنها، همچون از هم گسستن بنى امیه و بنى عباس، خروج ابومسلم خراسانى، اختلاف بین مسلمانان و ... اتفاق افتاده است .

علایم زمینى و آسمانى 

1-علایم طبیعى و زمینى

در میان نشانه‏ها و علایم ظهور، غالب آنها نشانه‏هاى طبیعى و زمینى‏اند و هر کدام در تثبیت‏حقانیت ظهور و قیام حضرت مهدى (عج) نقش اساسى دارند .

امام على (ع) فرمود: « مردى از خاندان من، در سرزمین حرم قیام مى‏کند، پس خبر خروج وى به سفیانى مى‏رسد . وى، سپاهى از لشکریان خود را براى جنگ، به سوى او مى‏فرستد و آنان را شکست مى‏دهد، آنگاه خود سفیانى با همراهانش به جنگ وى مى‏روند و چون از سرزمین بیداء مى‏گذرند، زمین آنان را فرو مى‏برد و جز یک نفر، که خبر آنان را مى‏آورد کسى از آنان نجات نمى‏یابد .»

نشانه هایى نظیر فرو رفتن سفیانى در بیداء، قیام یمانى، خراسانى، سفیانى، دجال، قتل نفس زکیه، جنگهاى خونین و غیره ... از جمله علایم زمینى و طبیعى هستند .

2-علایم آسمانى

به علت اهمیت ظهور امام زمان، علاوه بر نشانه ‏هاى زمینى و طبیعى، برخى علایم آسمانى نیز در زمان ظهور حضرت رخ خواهند داد، تا مردم بهتر رهبر و مصلح آسمانى را شناخته و در راستاى تحقق رسالت و اهداف او مشارکت کنند. مانند: صیحه آسمانى، کسوف

امام صادق (ع) فرمود: « هر گاه گوینده‏اى از آسمان ندا دهد که حق با اولاد محمد صلى الله علیه و آله است، در آن هنگام، ظهور مهدى (ع) به سر زبانها مى‏افتد، و همه [شراب] دوستى او مى‏نوشند و غیر او را یاد نمى‏کنند .»

امام صادق (ع) فرمود: نشانه ظهور مهدى (عج) کسوف خورشید در ماه مبارک رمضان است [و وقت کسوف] سیزدهم یا چهاردهم ماه رمضان خواهد بود(5)

پی نوشت:

-1بحارالانوار، ج‏52، ص‏82 .

2-ارشاد مفید، ج‏3، ص‏347 .

3-کتاب غیبت نعمانى، ص‏252 .

4-ارشاد مفید، ج‏2، ص‏374; اعلام الورى، ص‏427 .

5- غیبت نعمانى، ص‏270 

منبع: http://www.askdin.com/showthread.php?t=3234

گفتار دروغ‏، قسم دروغ، وعده دروغ، غیبت، سخن چینی، دورویی زبان، اشاعه فحشا، نسبت زنا دادن بدون دلیل، فحش، دشنام دادن به مؤمن، مزاح (غیر از مواردی که فساد ندارد و به عنوانی مانند خوشحال کردن مؤمنان صورت میگیرد) ، غنا، مسخره کردن، ارجاف (منتشرکردن اخبار ترس‏آور میان مسلمانان)، سخن گفتن بدون علم، مراء(جدال)، سخن بیجا و بسیار گفتن، ستایش و نکوهش بی مورد، تملّق، لعن مؤمن، خودستایی، بیباکانه هر سخنی(راست یا دروغ) را نقل کردن، اظهار کردن عیب دیگران، افشای اسرار دیگران، هجو مؤمن، تشبیب(بیان کردن زیباییهای زن نامحرم با شعر)، نقل سخنی که در مجالس به عنوان امانت گفته شده است، پرسش از روی تعنّت و نه برای فهمیدن، پرسش از چیزی که فایده دینی و دنیوی ندارد، طعن زدن، امر به منکر، نهی از معروف، اعتراف به گناه، اظهار فقر، پوزش بیجا، خیانت در مشورت، داوری بیجا...

منبع: http://javabcity.ir/node/287

نماز آیات دو شیوه دارد :